سفرنامه داوطلب 54ساله هلال احمر میانه از رکاب زنی از میانه تا مشهد

چهاردهم آبان ماه سفرم راازمنزل شروع کردم ، رکاب زدن هر روز راازنقشه محاسبه می کردم وطبق آن می رفتم مسیرم رااز"اهلنت خلخال" به شمال شروع کردم شهرها را یکی یکی پشت سر می گذاشتم سفر خیلی خوبی بود مردم خیلی برایم احترام می گذاشتند مخصوصا وقتی که می دیدند زائرامام رضا هستم .
در بین راه افرادی مبالغی قریب به ۱۰۰ هزارتومان بمن دادند تا بعنوان نذری به بارگاه نورانی امام برسانم به خود من پول صبحانه، نهار ، میوه ، کیک ، موز ، چایی ... می دادند سفر مشهد یک حال وهوای خاصی داشت اصلا احساس تنهایی نمی کردم انکار که با ۱۰نفر رکاب می زدیم ، احساس خستگی نمی کردم ماشینهای زیادی می ایستادند خداقوت می گفتند، سلام مارابه آقا برسان ...
غذا راکلا دربیرون صرف می کردم بعضی ازرستورانها که غذا میخوردم درآخر هرچقدر می خواستم پولبدهم نمی گرفتند مهمانم می کردند ، آب معدنی می دادند
شبها را درپایگاههای جمعیت هلال احمر همراه امدادگران خالص به استراحت می پرداختم خلاصه بعد از۱۰ روزکامل به مشهد، به میقات الرضا رسیدم خیلی خوشحال بودم ازشوق زیارت نزدیک حرم امام گریه می کردم اشک ازچشمانم سرازیر بود من خبر نداشتم درهمان لحظه یک خبرنگار عکس وفیلم می گرفت آدمهایی دور برمن بودند منو که می دیدند آنها نیز بی اختیارگریه می کردند بعدا فهمیدم آن خبرنگار دوست خبرنگارمیانه ای ما امید کوهی بود به نام پرویز ، دوروز درمشهد ماندم وتاتهران باقطار برگشتم دوباره بادوچرخه به طرف میانه رکاب زدم ودر آخر به مناظرخوبی برخورد کردم آن هم اینکه دوستان زیادی به استقبال بنده تا منطقه "کلوچه خالصه "که ۳۵ کیلومتر ازمیانه فاصله داشت آمده بودند بااستقبال پرشوروجالب دوستان که مواجه شدم کل خستگی ام برطرف شد وتا دم درمشایعتم کردند درآخر ازتمام دوستان که پیامک می فرستادند، زنگ می زدند، به اسقبال آمده بودند، به هرنحوی انرژی میدادند ، حمایتم می کردند،ازمدیریت وکارکنان و داوطلبان امدادگران هلال احمر شهر خودمان تااین سفربی خطر راانجام دادم تقدیروتشکر می نماییم وازهمه سپاسگزارم ، من هم تک به تک نایب الزیاره همه شما بودم ازاینکه به نوشته ناقابل من توجه کردید سپاسگزارم .