حالا که ویروس کرونا شهرهای مختلف کشور را در برگرفته، امدادگران هم با شرایط خاصی فعالیت خود را ادامه می‌دهند. باید در نظر داشت که امدادرسانی در این شرایط مستلزم تجهیزات است؛ مثلا باید ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی‌کننده به قدر کافی در اختیار پایگاه‌ها قرار گیرد. مسأله دیگر حس انسان‌دوستی است. امدادگر خود را در خطر می‌اندازد و از خانواده‌اش دور می‌افتد پس به نوعی باید این فعالیتش دیده شود.
من ٤ پست برای غربالگری کرونا داشتم. همه تلاش‌مان را کردیم که امدادگران صرفا روی کارشان متمرکز شوند و دغدغه ایاب‌وذهاب کمتری داشته باشند. خیلی اوقات یک «خسته نباشیدِ» ساده می‌تواند خستگی را از تن امدادگران درآورد. امدادگران برای دل‌شان وارد میدان شده‌اند. آنها توقع‌های زیاد از حد ندارند فقط می‌خواهند زحمت‌شان دیده شود.
امدادگران جوان داوطلب شده‌اند تا فعالیت اجتماعی موثری انجام دهند. برای آنها کرونا و غیرکرونا فرقی ندارد. چون به این درک رسیده‌اند که هلال احمر امید افراد حادثه‌دیده است. آنها به این امید خدمت می‌کنند که برای مردم‌شان مفید واقع شوند. جوان‌های امدادگر خوشحالند که کار مثبتی انجام می‌دهند.
از نظر من، کانال‌های مجازی باعث شده که همه اطلاعات جامعی درباره ویروس کرونا داشته باشند. باید از این فضا بیشتر استفاده و کانال‌های معتبر را برای خبرخوانی انتخاب کرد.
برگزاری دوره برای امدادگران در شرایط کنونی زمانی می‌تواند موثر واقع شود که متناسب با آن تجهیزات در اختیار گذاشته شود؛ یعنی امدادگران بتوانند موارد تئوری را عملیاتی کنند.
امیدوارم با درک درست از این مسأله بتوانیم در کنار هم از پس مقابله با این ویروس بربیاییم و خدمت‌رسانی مناسبی به مردم داشته باشیم. خدمت موثر به هم‌وطنان آرزوی همه هلال احمری‌هاست.
روزنامه شهروند شماره ۱۹۴۶ چهارشنبه ۲۷ فروردين 1399 صفحه 11 بخش آموزش
http://shahrvand-newspaper.ir/Default.aspx?NPN_Id=6633&pageno=11